Berg & Dal en Nickerie.

Het bezoek is ondertussen al een paar weken weg en voor mij zijn de laatste lootjes nu ook echt begonnen.
Maandag was de eerste dag van het kinderboekenfestival. Ik heb mijn eigen stand en krijg iedere dag zo’n 180 leerlingen in die stand. In de eerste instantie zou ik iets met schaduwen gaan doen met de kinderen. Ik stond in een stand die helemaal was afgesloten met planken, zodat het goed donker was. Dit was alleen niet zo’n succes, omdat dit wel erg warm werd overdag bij 30 graden. De kinderen vielen zowat flauw. Deze stand hebben we dus snel gesloten en nu doe ik een activiteit na aanleiding van het boek Dora.

Rondom al die drukte vergeet ik natuurlijk niet ook nog erg te genieten van het land en dus ben ik twee weken terug met een groep meiden naar Berg & Dal geweest. Berg & Dal was vroeger een oude plantage, waar veel slaven hebben geleefd. Nu zijn ze het helemaal aan het opknappen en zijn er allemaal activiteiten te doen zoals: Hiken, Kajakken en als hoogtepunt Kenopie. Je hangt dan aan een kabel en zweeft van het ene plateau naar het andere plateau. Dit was erg gaaf om te doen. We zijn zelfs de Surinamerrivier overgegaan. Het lijkt dan net of je vliegt, zo hard gaat dat. Ik voelde me toen wel even Jane:)
Na het Kanopiën zijn we gaan Hiken, dit is hetzelfde als wandelen, maar dan de berg op. We gingen met een gids mee die ons ondertussen het één en ander over de geschiedenis van Berg en Dal vertelde. Dit was erg interessant om te horen.
Toen we terug waren van het hiken begon het keihard te regenen. We hebben toen even de bui afgewacht. Gelukkig werd het snel weer droog zodat we ook nog konden kajakken. Ik zat samen met een ander meisje in de kajak. De tocht was erg mooi. Om 5 uur gingen we vermoeid, maar voldaan weer naar huis.

Ik had me eigenlijk voorgenomen dat dit mijn laatste uitstapje zou zijn, maar toen Anneloes en Katrien vroegen of ik nog mee wilde naar Nickerie kon ik natuurlijk geen nee zeggen.
Het weekend erop zijn we toen naar Nickerie gegaan. Cederick, een gids met wie ik ook een aantal keren weg ben geweest, toen mijn ouders er waren, kon ons naar Nickerie brengen.
Uiteindelijk zijn we er met 7 meiden geweest, dus het werd een gezellige boel. Nickerie is een district helemaal in het westen van Suriname. Nieuw-Nickerie is de hoofdstad van het district en de tweede grote stad van Suriname. Nou ja, stad! Je kunt het vergelijken met een groot dorp. Er wonen ongeveer 50.000 mensen.
Onderweg reden we langs wat dorpjes. Zo zijn we in Groningen geweest en in Wageningen. Ook liet Cederick ons een militaire basis zien waar hij zelf heeft gezeten.
In de middag kwamen we aan bij het hotel. We kwamen er toen achter dat het hotel zelfs een warme douche heeft! Iets wat voor ons grote luxe is, aangezien niemand van ons warm water in huis heeft. Na een heerlijke douche zijn we wat gaan eten en hebben we de zeedijk gezien. Het was wel grappig om deze dijk in het echt te zien. Ik heb hier namelijk laatst nog een les over gegeven.
’s avonds werd het nog een gezellige avond. Het enige nadeel was dat Katrien, Anneloes en ik met z’n drieën in een tweepersoonskamer sliepen. We moesten dus een klein tweepersoonsbed delen… Ach ja, gelukkig was het maar voor 1 nacht en was het ook wel weer gezellig.
De volgende ochtend moesten we er al weer vroeg uit, omdat we naar Bigi Pan gingen. Dit is een meer in een moeras gebied. Het is er echt prachtig. We hebben toen nog kaaimannen, apen en heel veel mooie vogels gezien.
We weg naar Nickerie is trouwens ook heel mooi. In Nickerie zijn heel veel rijstvelden en je ziet er ook veel weilanden. Sommige plekken doen dan echt Nederlands aan. Het enige verschil is alleen dat we hier een dode kaaiman aan de kant van de weg zagen en die zul je in Nederland niet zo snel langs de kant van de weg zien:p
Zondagavond kwamen we weer veilig aan en heb ik een heel leuk weekend gehad.

Vrijdag ga ik met mijn klas naar het KBF. Eens kijken of mijn kinderen het er ook zo leuk vinden. Ze hebben er wel heel veel zin in. Dankzij het sponsor geld kan onze school dit jaar voor het eerst naar het kinderboekenfestival. De school kon andere jaren namelijk nooit een bus betalen, waardoor ze niet meekonden. De kinderen waren er dus heel erg blij mee.